X-MEN / X2 / X III

Blaze

- Jasne. - odpowiedziała Blaze z uśmiechem. - Im szybciej to załatwimy, tym lepiej. Hej Chris! - zwróciła się jeszcze do nowej mutantki. - Zajmę ci miejsce.

Aqua

Usiadłam na miejscu gdzieś z tyłu. Zbliżyłam czoło do szyby i przyglądałam się w zamyśleniu krzątającym się w około pojazdu x-menom.
-Kiedy wreszcie startujemy?- Zapytałam cicho sama siebie nie odrywając się od okna.

Blaze

Minęło cztery, może pięć minut. Wszystko było już zapięte na ostatni guzik. X-meni zajęli swoje miejsca w samolocie, Scott wraz z Beastem sumiennie sprawdzili wszystkie stery, a profesor siedział na swoim miejscu, tuż obok pilota, z zamyśleniem wpatrując się w szybę. Jeszcze gdzieś z tyłu Iceman poprawiał pasy, a Storm przechadzała się, rozglądając wokół, czy wszystko jest w porządku. Jean przeliczyła pasażerów. Nie brakowało nikogo. Prócz Gambita oczywiście.
- Możemy ruszać. - oznajmiła rudowłosa telepatka. Zaraz cichym głosem zawtórował Xavier:
- Uruchom silniki, Scott.

Cyclops posłusznie kiwnął głową. Gestem pokazał Storm, by zamknęła właz. Kiedy już wielkie drzwi, wykonanie z mocnej, za to lekkiej stali, opadły, podszedł do głównego panelu sterowania i kilkoma prostymi czynnościami wzniósł Black Birda w powietrze. Odsunął się sufit garażu i odrzutowiec poszybował w górę, obierając kurs na Szkocję - do laboratorium na Wyspie Muir.

- Będziemy lecieć około dziesięciu, góra piętnastu minut. - poinformował Profesor. - Pamiętajcie o zabezpieczeniu pasami.
- Spokojnie. - mruknął Wolverine. - nie jesteśmy dziećmi, nic nam się nie stanie...

Tantos

Odrzutowiec wzbił się delikatnie w powietrze a potem przyspieszył z zawrotną prędkością...

Pier siedział na swoim fotelu kolo Icemana. Bobby spojrzał na niego.
-słabo wyglądasz stary... może lepiej...
nie zdążył dokończyc zdania bo, zielony na twarzy, Pier zerwał się z przed chwilą odpiętego fotela i pobiegł w strone toalety pokładowej...

Blaze

Blaze obejrzała się za siebie, słysząc tupot, a potem trzaskanie drzwiami. Ledwo dostrzegła, jak wbiegł tam właśnie Pier. Zwróciła się do Aquy, siedzącej obok przy oknie.
- Czy Melt ma jakąś... chorobę lokomocyjną?

Aqua

-Nie wiem, ja na szczęśnie nie mam tego typu dolegliwości, jestem tylko uczulona na nikiel- powiedziałam widząc reakcje Pierra na podniebne loty. I to była prawda, na nikiel, skladnik niektórych stopów metali, nie moge nosic sztucznej bizuterii itp...a wogóle o czym ja mysle?! czas sie skupić na misji a nie bizuterii...
-Na metal? jestes uczulona na metal?- zapytał Logan, który siedział zaraz obok Bobby'ego. W sumie nie dziwne. Metal...
-Mozna tak powiedziec....- Odparłam po chwili, ale nie wiedząc jak dalej pociągnąć rozmowe przykleiłam czoło spowrotem do okna...

Blaze

Wolverine popatrzył na Majim i uśmiechnął się.
- Więc chyba w pewnym sensie jesteś uczulona na mnie, co?

Aqua

Na to pytanie nerwowo przełknęłam ślinę i odkleiłam się od szyby.
-Właściwie to...- Spojrzałam na niego i... do cholery nic kompletnie nie przycchodziło mi do głowy.Niech coś się stanie, rozbijmy się, niech wybuchnie bomba, niech ktoś zacznie się krztusić.... agrh....

Blaze

- To co? - drążył Logan, widząc zmiesznie Majim. Polubił tę dziewczynę, więc postanowił trochę się z nią podroczyć. - Wiem, że nasze pierwsze spotkanie niespecjalnie wyszło, ale chyba nie jestem aż taki zły? A może...
- Wolverine, ty chyba lubisz być taki złośliwy, co? - przerwała nagle Blaze, widząc całą sytuację. Jej telepatyczna siła rozchodzila się po całym samolocie, więc wyraźnie czuła obecny nastrój Aquy.
- Ja? - zdziwił się Logan i nonszelancko uśmiechnął. - Skąd. No, Majim, co tam chciałaś dodać?

Aqua

- Właściwie to chyba rzeczywiście. Jestem w pewnym sensie na ciebie uczulona- Wycedziłam przez zaciśniete zęby

Blaze

Wolverine spojrzał trochę zaskoczony na Aquę. No, no, jednak się zezłościła.
- Dobrze, dobrze. - uniósł dłonie, jakby w obronnym geście. - Ależ się naburzyłaś, rybko.

Aqua

-Nie jestem zdenerwowana.... Mam blizne. Mam blizne po..."tobie" pierwszy raz mi się to zdarzyło... zawsze rany goiły się całkowicie. Ta nie.- Odpowiedziałam udając całkowity spokój.- Chcesz zobaczyć? "tygrysku"?- Zapytałam jednocześnie odwdzięczjąc się za "rybki"....

Blaze

- Ta blizna nie zniknęła? - Wolverine nieco spuścił z żartobliwego tonu. Myślal, że rana po pazurach, którą jej wyrządził wyparowała pod wpływem jej zdolności. Odchrząknął. - Cóż, ja nie chciałem tego zrobić, to był... przypadek.

Aqua

-Wiem- Odpowiedziałam krótko. I wyjrzałam przez okno
-Czy to nie ta wyspa?- Zapytałam Blaze, widząc w oddali niewyraźny brzeg lądu.